بررسی کنش پریشی عضو در بیماران زبان پریش حرکتی

ارزیابی میزان تاثیر آسیبهای ناشی از سکته مغزی بر فعالیتهای روزمره بیماران مبتلا ، جهت برنامه ریزی اقدامات توانبخشی و در تامین و ارتقاء استقلال آنان در فعالیتهایشان حائز اهمیت است. اختلال کنش پریشی عضو که بیشتر به دنبال آسیب نیمکره چپ بروز میکند برخی وجوه شناختی و حرکتی تواناییهای بیمار در انجام حرکات مهارتی و از پیش آموخته مانند کاربرد وسایل و تواناییهای ارتباط غیرکلامی را به شدت تحت تاثیر قرار میدهد.کنش پریشی عضو به دنبال برخی بیماریهای پیش رونده مانند آلزایمر و دمانس نیز بروز میکند و لازم به ذکر است که آزمونهای تشخیصی کنش پریشی عضو حاصل از سکته مغزی با آزمونهای تشخیصی آن در بیماریهای پیش رونده کاملاً متفاوت هستند. در این پژوهش بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک در نیمکره چپ که به زبان پریشی حرکتی دچار هستند توسط آزمونهای تشخیصی کنش پریشی عضو مورد بررسی قرار گرفتند. این آزمونها علاوه بر مشخص کردن ابتلاء یا عدم ابتلاء بیمار به کنش پریشی عضو تاحدودی تواناییهای بیمار در زمینه تولید و درک نشانه های غیرکلامی را نیز مشخص میکنند. در این پژوهش برای اولین بار در کشور از آزمونهای تخصصی کنش پریشی عضو در اندامهای فوقانی test of upper limb apraxia استفاده شده است . از آنجایی که تشخیص کنش پریشی های حاصل از آسیب نیمکره چپ تا حدودی دشوار است لذا برای به دست آوردن نتایج دقیقتر، از 3 آزمون که هر یک بر اساس چارچوب نظری خاصی طراحی شده اند استفاده شده است و هر آزمون مشخص کننده نوع خاصی از کنش پریشی عضو است